skip to Main Content
Zadośćuczynienie Pieniężne Za Doznaną Krzywdę

Zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę

Instytucja zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę obok zwrotu wszystkich wynikłych kosztów będących następstwem uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia (najczęściej w praktyce kosztów leczenia, rehabilitacji, opieki, przygotowania do wykonywania nowego zawodu, adaptacji i przebudowania mieszkania z uwzględnieniem potrzeb niepełnosprawnej po wypadku osoby), przyznania renty wyrównawczej (uzupełniającej), renty tymczasowej na zwiększone potrzeby, jednorazowego odszkodowania (kapitalizacji renty) – wszystkie powyżej sygnalizowane świadczenia zostały szerzej omówione w kolejnych odpowiedziach na pytania – jest zasadniczym świadczeniem związanym z realizacją obowiązków odszkodowawczych tytułem szkody na osobie płynących z odpowiedzialności deliktowej m.in. w następstwie wypadków drogowych.

Szczególnie przy tragicznych w skutkach wypadkach, patrząc na jego wymiar ekonomiczny, należy je kwalifikować jako podstawowe świadczenie kompensujące powstałą szkodę nazywaną tutaj krzywdą tzn. szkodę osobową o charakterze niemajątkowym.

Odszkodowanie za obrażenia ciała

Odszkodowanie za obrażenia ciała to środki przyznane poszkodowanemu (lub jego rodzinie), gdy doznał on obrażeń lub zachorował z powodu czyjegoś zaniedbania lub niewłaściwego postępowania. Pieniądze te pochodzą albo z roszczenia ubezpieczeniowego albo z ugody prawnej.

Omawiane świadczenie precyzuje art. 445 § 1 k.c. odwołujący się do treści art. 444 § 1 k.c. stanowiąc, iż osobie poszkodowanej, która w wyniku wyrządzonej jej szkody doznała uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia sąd może przyznać odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Oczywiście na etapie postępowania likwidacyjnego zakład ubezpieczeń zadośćuczynienie realizuje na podstawie swojej odpowiedzialności gwarancyjnej wynikającej z zawartej umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej deliktowej m.in. obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego za szkody wyrządzone w związku z jego ruchem, bez konieczności uciekania się przez poszkodowanego do drogi sądowej.

Omawiając zasadnicze cechy tej instytucji trzeba stwierdzić, iż zadośćuczynienie jest świadczeniem:

• jednorazowym (wypłacanym co do zasady jeden raz bowiem przy jego określaniu należy uwzględnić w jego wysokości wszystkie elementy krzywdy łącznie z tymi, które mogą ujawnić się w przyszłości – ale jeżeli nie można ich było przewidzieć, otwarta pozostaje droga do odrębnego przyznania odpowiedniej sumy w razie ujawnienia się nowej krzywdy);

• pieniężnym (wyrażonym w środkach pieniężnych – płatniczych, wypłacane jest zwykle na konto poszkodowanego lub w gotówce);

• mającym stanowić sposób złagodzenia cierpień fizycznych i psychicznych poszkodowanego (jego zadaniem jest wyrównanie uszczerbków o charakterze niematerialnym związanym z doznaną krzywdą, która przejawia się rozmiarem kalectwa, oszpeceniem, ograniczeniami ruchowymi, ograniczeniami w możliwości wykonywania czynności życia codziennego, długotrwałością cierpień, leczenia, rehabilitacji (chodzi tutaj o bolesność zabiegów, dokonywane operacje, leczenie sanatoryjne, okres dochodzenia do względnej sprawności, przywrócenie funkcji organizmu etc.), poczuciem bezradności życiowej, ograniczeniem widoków i możliwości poszkodowanego w przyszłości (chodzi tutaj o niemożność podjęcia pracy, wykonywania wyuczonego zawodu, uprawiania sportu, zawarcia związku małżeńskiego, posiadania dzieci, aktywnego korzystania z życia i rozrywek);

• osobistym tzn. przynależne jest poszkodowanemu przy czym są tutaj dwa wyjątki tzn. prawo do zadośćuczynienia przechodzi na spadkobierców poszkodowanego ale tylko wtedy gdy roszczenie o nie zostało uznane na piśmie lub gdy powództwo o nie zostało wytoczone jeszcze za życia poszkodowanego;

• fakultatywnym tzn. w pewnym sensie uznaniowym bowiem sądowi orzekającemu pozostawia się daleko idącą swobodę w jego przyznaniu i określeniu jego wysokości ale nie oznacza to, że jest tutaj pełna dowolność w jego orzeczeniu.

Jak złożyć pozew cywilny o odszkodowanie za obrażenia ciała?

Pierwszym krokiem w złożeniu pozwu cywilnego o odszkodowanie za obrażenia ciała jest ustalenie kto jest odpowiedzialny za twoje obrażenia. W niektórych przypadkach może to być oczywiste – na przykład, jeśli zostałeś ranny w wypadku samochodowym spowodowanym przez zaniedbanie innego kierowcy – ale może to być również bardziej skomplikowane, jeśli więcej niż jedna osoba zawiniła. Po ustaleniu odpowiedzialności, nadszedł czas na obliczenie odszkodowania – kwoty, która pokryje wszelkie rachunki medyczne lub utracone zarobki w wyniku wypadku. Następnie należy udokumentować wszystkie dowody związane ze sprawą i skontaktować się ze świadkami w celu uzyskania zeznań i upewnienia się, że wszystkie potrzebne informacje zostały zawarte w skardze. Po wykonaniu wszystkich tych kroków, nadszedł czas, aby znaleźć prawnika, który specjalizuje się w takich sprawach.

Aby Twoje roszczenie było skuteczne, jest kilka rzeczy, które muszą być udowodnione ponad wszelką wątpliwość: że było zaniedbanie ze strony pozwanego (lub pozwanych), że to zaniedbanie bezpośrednio spowodowało Twoje obrażenia i że te obrażenia spowodowały szkody (rachunki medyczne lub utracone zarobki). Ważne jest, abyś dostarczył wystarczających dowodów potwierdzających wszystkie te punkty, aby Twoje roszczenie było odporne na wszelkie argumenty obrońców podczas procesu.

Masz więcej pytań? Radca prawny Mateusz Kall jest do Twojej dyspozycji. Zapraszam do kontaktu.

Back To Top